We verwarmen er huizen, gebouwen en ons tapwater mee. Ondanks dat de meeste mensen dit zullen weten, is het wellicht minder bekend hoe dit gehele systeem werkt.
Het stadsverwarmingssysteem bestaat grofweg uit drie onderdelen: warmteopwekking, transport en natuurlijk warmteafname. Er zijn verschillende bronnen die aangewend kunnen worden om het medium (in ons geval demi-water) te verwarmen, zoals afvalverbrandingscentrales, gasgestookte centrale, hoogovens en biomassacentrales. Het opgestookte hete water van 130°C gaat vervolgens onder hoge druk van 25 bar door een geïsoleerd en ondergronds leidingennetwerk naar diverse Vattenfall, HVC, etc regelkamers in de woonwijken en in eventuele hoogbouwpanden. Hier worden zowel de temperatuur als de druk van het water verlaagd en via een distribu[enet van dunnere leidingen naar de huizen of appartementen vervoerd. In de meterkasten zi%en de warmtesetjes met warmtewisselaars die ervoor zorgen het inpandige verwarmingswater- en het tapwater worden verwarmd.
Transportnetten bestaan over het algemeen uit leidingen met diameters van wel 600mm en zelfs groter en leggen vanaf de warmtebron lange afstanden af naar stedelijk gebied onder weilanden, rivieren, wegen en straten. De distributienetten zijn daarentegen kleiner en liggen in de drukke ondergrond van bebouwd gebied naast andere nutsvoorzieningen als riool, water, data en elektra.
Het ontwerpen van met name de distributienetten is het specialisme van Ingenieurs op Zuid. De uitdaging is het ontwerpen van tracés die:
Het ontwikkelen van de benodigde technisch inhoudelijke kennis en de communicatieve vaardigheden om als complete professional naar buiten te treden krijgt binnen onze bedrijfsvoering veel aandacht.